Jochem Wolthuis is sinds begin dit jaar de agrofood makelaar voor Gelderland en Overijssel. In het kader van GO4EXPORT is hij dagelijks bezig om de verschillende partijen in Duitsland en Nederland met elkaar te verbinden.
Wolthuis heeft jarenlang ervaring in de agrofood wereld. Zo organiseerde hij onder meer vele food handelmissies van en naar Duitsland. Mede hierdoor heeft hij een groot netwerk op de Duitse afzetmarkt met zowel importeurs als retailers.
Aandeel agrofood uit Nederland wordt kleiner
Duitsland importeerde meer agrofoodproducten, maar minder daarvan komt uit Nederland, hoe kan dat?
Dat heeft een hele simpele verklaring. Er komt steeds meer concurrentiedruk van andere Europese landen. Om maar even een cliché te noemen, we moeten uitkijken dat we ons de kaas niet van het brood laten eten. Een voorbeeld; de Nederlandse paddenstoelensector heeft serieuze concurrentie uit Polen.
Het gaat maar om een paar procenten. Hoe erg is dat?
In absolute getallen lijkt het goed te gaan, maar we verliezen procenten per jaar. Op een jaarlijkse import van 63 miljard euro heeft dat een grote impact. Het is de wet van de remmende voorsprong. We hebben een uitstekende positie in Duitsland, maar we moeten hard werken om die te behouden.
Wat is daarvoor nodig?
Je moet permanent investeren in de relatie met Duitsland. Nieuwe generaties moeten we blijven verbinden en betrekken.
Nederlandse bedrijven benutten exportpotentie te weinig
Nederland exporteert al zoveel food naar Duitsland. Wat kunnen we nog extra doen?
We doen nu vooral veel volume. Maar qua marktkansen en afzetgebieden benutten we nog heel veel mogelijkheden onvoldoende. Door nieuwe voedseltrends zijn nieuwe producten nodig, nieuwe technologieën, nieuwe concepten.
Hoe kan dat?
Uit onderzoek van de provincie Gelderland blijkt dat de huidige generatie agrofoodbedrijven hun potentieel te weinig benutten. Het zijn vaak kleinere mkb-bedrijven die weinig tijd en ruimte hebben om internationaal actief te worden. Dat geldt zeker voor de primaire sector, maar ook voor de verwerkende industrie en de handel. Het ligt ook deels aan de taalbarrière.
Vertel..
Vijftien jaar geleden hoorde ik al van ondernemers dat ze lastig Duits sprekend personeel konden vinden. Dat is nu alleen maar erger geworden. Natuurlijk spreken Duitsers inmiddels ook beter Engels, maar het is nog altijd in de meeste gevallen de klant. En de klant is koning. Bovendien is het erg lastig om je marktkansen te verkennen als je de taal niet spreekt.
Duitser denkt om 4 uur niet aan cup-a-soup
Waar loop je behalve de taal tegenaan als je de Duitse foodmarkt op wilt?
Niets is zo cultureel bepaald als voedsel. De smaak, consistentie, de verpakking. Alles moet voldoen aan de Duitse normen en aansluiten bij de wensen van de consument. Gesneden groentes bijvoorbeeld krijgen net een andere samenstelling. Een bamipakket vind je niet in de Duitse supermarkt.
Elk jaar loop ik weer met Duitse inkoopmanagers door Nederlandse supermarkten. Zij zijn enorm verrast over het enorme aanbod aan gesneden groente in Nederland. Dan besef ik weer dat voor Nederlanders convenience food in het versvak staat, in Duitsland vind je het in het vriesvak.
Verder moet je weten wat en wanneer Duitsers eten. Warm eten rond lunchtijd is normaal en in Nederland krijgen wij om 16.00 uur zin in iets hartigs als cup-a-soup, in Duitsland komen dan eerder koekjes of Kuchen op tafel. Het zijn simpele dingen, maar wel cruciale informatie voor je productontwikkeling.
Je werkt met drie focusgebieden. Welke kansen zie je in de eiwittransitie?
De trend van omschakelen naar minder vlees consumeren is onmiskenbaar. Inmiddels zegt 1 op de 4 Duitsers dat ze flexitariër zijn. Dat zijn 22 miljoen mensen. Verder zijn er 9 miljoen vegetariërs en 1 miljoen veganisten. Ook de biologische sector is erg groot, met eigen biologische supermarktketens. Daarbij komt dat Duitsland voor een groot deel niet zelfvoorzienend is. Dus daar hebben we als Nederland iets te bieden.
Lees het hele interview bij GO4EXPORT
