Vandaag het zesde deel uit mijn opsomming ‘Met een Duitse bril op ziet Nederland er fantastisch uit‘. Dat begon met Dat wij Nederlanders zo lekker losjes zijn is niet altijd leuk voor Duitsers. Daarop volgde de vraag of we betere dienstverleners zijn en vond ik dat een beetje polderen Duitsland goed zou kunnen helpen, is het handig dat Duitsers de kat uit de boom kijken en waarom Duitsland maar niet digitaal wil worden.
Vandaag gaat het om het infrastructuur. Ik schreef:
Ook de fysieke infrastructuur in Duitsland heeft veel te wensen over. Bruggen vertonen barsten, Autobahnen brokkelen af, sluizen blijven steken en megaprojecten mislukken of slepen zich op een kostenverslindende manier voort. Dan is de infrastructuur in Nederland een enorme verademing. Ja, we hebben de Noord-Zuidlijn, maar kijk eens hoe prachtig zo’n beetje de rest van het land erbij ligt? En hoe soepeltjes de meeste bouwprojecten worden afgerond?
Imago van de Autobahn
Gek genoeg heeft de Autobahn in Nederland een uitstekend imago. Als Pavlov-reactie doemen bij veel Nederlanders na het horen van dit prachtige woord, beelden op van een breed glad asfaltparadijs. Met het beroemde motto Freie fahrt für freie Bürger zoef je in een duizelingwekkende snelheid naar de andere kant van het land.
De werkelijkheid is iets anders. Hoe vaak moet je niet zuchtend het gas loslaten als er weer een bord met Baustelle opdoemt? Op zich een goed teken, want dat betekent dat er aan de weg gewerkt wordt. Maar het zegt ook iets over de staat van de roemruchte Autobahn. Wie de rapporten van het verkeersministerie doorleest, krijgt een vrij somber beeld te zien. Hetzelfde geldt voor de spoorwagen en de waterwegen. Om nog maar te zwijgen over de talloze belangrijke bruggen die gesloten zijn voor vrachtverkeer omdat ze anders instorten.
Planning en uitvoering te vaak erg ouderwets
Zeker in West-Duitsland is het niet best gesteld. Het heeft er deels mee te maken dat overheden geld dat onder meer voor infrastructuur was bestemd moesten overmaken naar Oost-Duitsland voor de wederopbouw. Maar dat is zeker niet de enige reden. De manier van plannen en uitvoeren is behoorlijk ouderwets, als je dat vergelijkt met Nederland. Met regelmaat tref je vers afgeleverde bouwwerken aan die in alles doen denken aan twintig jaar geleden.
Heel Berlijn lag deze zomer in een deuk vanwege dit bizarre nieuwe zigzaggende fietspad. Helaas is het lang niet de enige misser in de Duitse hoofdstad
Berliner Zick-Zack-Radweg in #Zehlendorf kommt weg! https://t.co/51lC2QTANf pic.twitter.com/L1OYniNwZ9
— BZ Berlin B.Z. (@bzberlin) August 17, 2018
Leren van de infrastructuur van de buren
Dat komt ook omdat Duitsland een beetje in zichzelf is gekeerd. Het zal het lot zijn van grote landen. Wie zo groot is heeft misschien genoeg met zichzelf te stellen om bij de buren op de koffie te gaan. Bij zoveel problemen en uitdagingen zou het zoveel beter zijn om eens te kijken of wellicht iemand anders al het wiel heeft uitgevonden.
Daarom is het erg hoopvol dat de nieuwe regering in Noordrijn-Westfalen zichzelf steeds vaker uitnodigt in Nederland. Dit voorjaar nog was verkeersminister Hendrik Wüst uitgebreid op pad in Nederland, waar hij zich onder meer liet bijpraten over het management van wegwerkzaamheden. In een persbericht liet hij weten dat ‘Nederland in de verkeerssector op land, water en spoor op veel gebieden al heel lang er erg goed voor staat. Ik denk dat we daar het een en ander kunnen opsteken.”
Werk in Berlijn
Mooi dat de uitwisseling in de grensstreek op gang komt. Nu de rest van Duitsland nog. Net als in de meeste steden wordt bijvoorbeeld door Berlijnse infrastructuurplanners voornamelijk aan auto’s gedacht. Voetgangers en fietsers komen niet voor in de plannen.
Gelukkig lijkt ook dat te veranderen met de nieuwe mobiliteitswet, na grote publieke druk van fietsactivisten. De stad zoekt zelfs dringend naar nieuwe verkeersplanners die iets afweten van fietspaden en veilige stoepen. Helaas lukt het de deelwijken nog niet om alle vacatures in te vullen. Dus wie nog werk zoekt…
