Het verhaal van Sandra de Greeff en haar kasteel in Beieren klinkt als een perfecte aflevering van het bekende televisieprogramma Ik Vertrek. Alle ingrediënten voor drama zitten er in.
Verliefd worden op een schitterend maar enigszins vervallen kasteel. Een verhuizing in 2005 zonder al te veel voorbereiding. Tegenvallers bij het renoveren van historische muren. Zwangerschappen tijdens de verbouwing, leren integreren onder de plaatselijke bevolking, ijskoude winters met één houtkachel, de zorgen of het allemaal wel goed komt en uiteindelijk het mooie opgeknapte Schloss Möhren, waar je kunt overnachten in één van de vakantiehuizen, bijvoorbeeld de kasteeltoren.
‘Als we geen Duits spraken, hadden we het niet getrokken’
Had je ooit kunnen bedenken dat je naar Duitsland zou verhuizen?
Nee, dat had ik nooit voor mezelf bedacht. Ik had altijd de drang iets in het buitenland te willen doen. Ik heb veel gereisd, maar voor mij was Duitsland vooral het land waar je doorheen moet. Ik kende alleen de Autobahn en de Raststätte. Zakelijk had ik al wel met Duitse bedrijven contact.
Hoe kwam er er dan toch terecht?
We vielen voor dit bijzondere kasteel. We zagen direct zoveel potentie. Mijn zwager was al 30 jaar geleden naar Neurenberg verhuisd, waar hij destijds mogelijkheden bij een bedrijf kreeg via zakelijke contacten van zijn vader. Zo kwamen we zelf ook daar op bezoek en hoorden we over het kasteel. En we hadden al de gewoonte om als er iets bijzonders te koop stond, dat we er gingen kijken. We hebben ook wel eens iets bij Praag bekeken, maar dan is de taal echt een barrière. Duits lukt ons wel, dat maakt emigreren een stuk makkelijker. Als je bij zo’n avontuur de taal niet spreekt, dan had ik het niet getrokken.
Spreken ze in jullie regio wel Duits?
We zijn in Noord-Beieren, daar spreekt men Fränkisch, dat is weer anders dan het Bayrisch. Soms heeft een dorp een paar kilometer verderop een heel ander dialect. Dan ben je iets driemaal aan het vertalen.
‘Niet verwacht zo’n traditionele rol te krijgen’
Hoe heb je de inburgering aangepakt?
Daar hebben we niet over nagedacht. We dachten, we zien het wel. Je hebt ineens een grondstuk van 4,5 hectare waar je mee aan de slag moet. Dus je eerste contacten zijn zakelijk. Daarna kom je in aanraking met mensen via je kinderen. De Franken zijn wat geslotener dan je in de stad gewend bent. Ze kijken de kat uit de boom en zien wel wat er van die Hollanders terecht komt. Met het kasteel hebben we wel een dominante plek in het dorp, dus men ziet ons goed.
Beieren kent een rijk verenigingsleven, word je geacht om ergens lid van te worden?
Juist omdat we buitenlanders zijn worden we daarin vrijgelaten. ‘Die Hollanders snappen misschien niet hoe het werkt.’ Dat past wel bij ons, we zijn druk genoeg met het kasteel en mijn partner heeft een eigen bedrijf met elektronica-onderdelen. Verder moet ik veel thuis zijn voor de kinderen.
Hoe dat zo?
In vergelijking met Nederlandse basisscholen krijgen de kinderen veel huiswerk en zijn ze ’s middags meestal thuis. Van de moeder wordt hier wel verwacht dat ze dan thuis is. Ik had nooit verwacht dat ik in zo’n traditionele rol zou worden geduwd. Gelukkig is het goed in te passen bij mijn werk en ik voel me er ook goed bij.
‘Soms even je eigen mening inslikken’
Wat was de grootste cultuurshock?
Ik moest er wel aan wennen hoe gelovig men is. Ons dorp is katholiek. En de dorpskerk hoort een beetje bij het kasteel, de klokken luiden om het kwartier. De kerkelijke gemeenschap is echt actief en de communie wordt groots aangepakt. Dat is echt een ding. Jongens komen in kostuum, meisjes in een jurkje. Men vraagt dan ook of er bij het kasteel foto’s mogen worden gemaakt.
Wat is dan het meeste wennen?
Bijvoorbeeld dat iemand bloedserieus zegt over iemand die homo is; dat gaat wel weer voorbij. Voor mij was dat wel even schrikken.
Toch heb je dagelijks met deze gemeenschap te maken..
De kerk vraagt jaarlijks om een dienst op ons landgoed te houden, zoals bij Driekoningen en Fronleichnam. Zo hebben we respect voor elkaar, maar soms moet je je eigen mening even inslikken. In sommige gevallen geldt dan: let’s agree to disagree.
Een zakelijke keuze..
Ja, dat is is zakelijk handig. We zijn lid van de plaatselijke voetbalvereniging, en doen mee in de Gartenbauverein. Dat is onze bijdrage aan de gemeenschap en we kopen natuurlijk zo veel mogelijk lokaal in. Dat levert mooie verbindingen op, dus daar staan we ook echt achter.
Was je daar altijd al zo rationeel in?
In het begin vond ik best veel dingen oubollig. Nu krijg ik er ook steeds meer waardering voor. Men draagt het erfgoed van de ouders over op de volgende generatie. Ik heb trouwens inmiddels ook een Dirndl (Beierse dracht). Bij bepaalde gelegenheden trek ik die met trots aan.
Duitsers waarderen goede kwaliteit
Waar kan je naar al die jaren nog steeds niet aan wennen?
Af en toe dat opgeheven vingertje, dat je teruggestuurd wordt in de rij omdat je iets kennelijk niet goed deed. Ik laat dat maar gelaten over me heen komen. Ik denk dan wel, waarom moet dat op zo’n strenge toon? Maar ik heb niet de illusie dat ik dat kan veranderen, het zit er in.
Welke Duitse eigenschap heb je inmiddels overgenomen?
De lunch wordt steeds ‘warmer’, met bijvoorbeeld een soepje, Wienerle, minipizza’s of in de winter Kaiserschmarren (een lichte, gekaramelliseerde pannenkoek). Ik weet niet of het Beiers is, of dat het meer het plattelandsleven is, maar je gaat steeds meer een ‘landelijk leven’ leiden. Dus half zes opstaan en om 22.00 uur naar bed. Je leeft meer met het ritme van de natuur. Wat ik erg mooi vind is de waardering voor producten van eigen land.
Vertel?
Nou, Duitsers eten dus echt niet alleen maar Schnitzel. Men hecht veel waarde aan kwaliteit. Een goed stuk lamsvlees, mooie kazen, en dan het brood. De Duitsers hebben wel meer dan 300 soorten brood. Daar besteden ze veel zorg aan en dat waardeer ik heel erg. Ze eten hier zonder veel poespas, eenvoudig maar de kwaliteit moet goed zijn. En dan een lekker glas bier erbij, daar genieten we echt van.
Meerdere inkomstenbronnen nodig voor kasteel in Beieren
Dan de ‘Ik Vertrek-vraag’. Wat adviseer je mensen die hopeloos verliefd raken op een prachtige bouwval?
Doe het! Maar zorg er wel voor dat je meerdere bronnen van inkomsten hebt. Wij zouden dit niet alleen van de de verhuur van de vakantiewoningen hebben kunnen doen. Mijn partner heeft een eigen bedrijf, zijn ouders wonen hier ook en zijn verantwoordelijk voor hun deel van het landgoed. Dat is nodig, want als je aan zoiets begint verdampt je spaargeld. De dakgoten moeten ineens vervangen worden of er is een stuk muur ingestort. Dat is weer een bedrag met veel nullen. Wij hebben regelmatig gedacht; het wordt heel krap. Maar uiteindelijk hebben we het wel gered.
