“Ik vond het vrij heftig”, vertelt Nyassa Alberta over haar eerste kennismaking met de tweede grootste stad van Duitsland. Alberta is geboren en getogen in Groningen en verhuisde naar Amsterdam voor haar musicalopleiding. “Het was november, dus vrij donker en miezerig. Ik kwam net uit Amsterdam waar je makkelijk een praatje maakt met mensen op straat en moest heel erg wennen aan de mentaliteit in Hamburg.”
De mensen zijn heel erg gesloten, merkte ze. “Arrogant is niet het goede woord, maar ze zijn heel koud. Dat vond ik lastig. Dus ik heb uiteindelijk ook een jaar nodig gehad om hier een beetje te kunnen aarden. In het begin wilde ik heel graag weer terug naar Nederland.”
Nederlandse maffia
Na de eerste 6 maanden in Hamburg wordt Alberta’s contract verlengd, wat betekent dat ze nog langer in Hamburg moet blijven. “Inmiddels kende ik wat mensen, de meesten kwamen uit de theaterwereld. De mensen waarmee ik werkte werden mijn vrienden.” Het is heel moeilijk om tussen de Hamburgers te komen en iemand te leren kennen, vertelt ze. “Mensen zeggen ook wel: Als je ze leert kennen, dan ben je ook gelijk vrienden voor het leven.”
De Nederlands-Surinaamse kan goed overweg met haar Duitse collega’s. Het verschil met Nederlandse acteurs zit hem in het ontvangen van feedback. “Joop van den Ende zei een keer na de eerste doorloop van de Duitse Sister Act, één week voor de première, dat er nog heel veel moest gebeuren voordat we de première konden spelen.” Ze merkte dat de Duitse acteurs helemaal in shock waren. “Hoe kon hij dat nou zeggen, terwijl we zo hard hadden gewerkt? De Nederlandse acteurs vonden het niet zo gek. We hadden immers nog de hele week om er iets aan te doen.”
Duitsers kijken toch wel een beetje op tegen Nederlanders in de theaterwereld, volgens Alberta. “Ze noemen ons de Nederlandse maffia”, lacht ze. “De Nederlanders die hier werken zijn getalenteerde mensen, dus Duitsers grappen dat de Nederlanders hier even hun ding komen doen. Ze kunnen allemaal dansen, zingen en acteren.” Toevallig is Alberta op dit moment de enige Nederlander in de Duitse musical van The Bodyguard. In andere stukken speelt er meestal meer dan één mee.
Meer waardering
In november woont de musicalactrice alweer 10 jaar in Duitsland. Waarom ze ondanks de koude kennismaking met het land toch is blijven hangen? “Theater wordt hier net een beetje meer gewaardeerd”, licht ze toe. “In Nederland heb je bijvoorbeeld geen vakbond, mensen kunnen gewoon onderhandelen over de salarissen en dan verdien je gewoon heel weinig. De lonen liggen in Duitsland over het algemeen hoger, zelfs nu het wat slechter gaat met de economie.”
Ook krijgt ze in Duitsland meer kansen dan ze in Nederland zou hebben gehad. “Als ze in Nederland iemand in de hoofdrol willen hebben, dan moet diegene al bekend zijn. Dat gebeurt hier ook, maar op veel kleinere schaal.”
Weinig concurrentie
Na haar afstuderen aan de Jazz Musical Academy in Amsterdam heeft Nyassa Alberta geen moment hoeven stilzitten. Haar eerste grote opdracht was als danseres in de Nederlandse Lion King. Op dit moment speelt ze het personage van Rachel Marron in de Duitse versie van The Bodyguard.
De afgelopen jaren speelde ze in de Duitse musicalwereld onder andere de rollen van Nala en understudy van Shenzi en Sarabi in de Lion King, Timoune in On this Island, Deloris in Sister Act, Dionne in Hair en Ozzy in We will Rock you. Daarnaast speelde ze Dynamite in zowel de Duitse als de Zwitserse cast van Hairspray en vertolkte ze de rol van Nehebka in de Oostenrijkse versie van Aida.
Volgens Alberta heeft naast haar talent ook haar uiterlijk een grote rol gespeeld in haar carrière. “Er zijn hier niet veel donkere meiden die zowel kunnen zingen, dansen, als acteren”, legt ze uit. “Zo deed ik auditie bij The Bodyguard voor de rol van Rachel Marron en daar ontmoette ik weer 10 meiden die je bij elke auditie tegenkomt. Je zou kunnen zeggen dat er gewoon weinig concurrentie is en ik heb het geluk gehad dat ik er een paar keer bij zat als ze mijn type zochten.”
Thuis in Hamburg
Tijdens haar carrière woonde Alberta in Hamburg, Stuttgart en Keulen, maar alleen Hamburg – waar ze een vast huisje huurt – noemt ze haar thuis. “Hamburg is geweldig omdat je hier veel water hebt. Je hebt de Alster, de Elbe en veel groen. Ik woon toevallig ook tussen het grote stadspark en de Alster. Je hebt heel veel verschillende kleine wijkjes. Elke dag kan ik tijdens het rondlopen iets nieuws tegenkomen en dat is heel fijn. Er is veel ruimte, met mooie architectuur.”
De liefde voor Hamburg beperkt zich niet tot de omgeving. Een deel van haar vrije tijd besteedt Alberta als beheerder van de Facebook-groep Nederlanders in Hamburg. Ze kwam op het idee door een vriendin uit Berlijn. Die vertelde haar over de Facebook-groep van Nederlanders in Berlijn.
Via de groep organiseren andere Nederlanders borrels en voetbalavonden en delen ze tips. De meesten zijn op huizenjacht of willen bijvoorbeeld weten waar je stroopwafels kan kopen. Zelf vond ze via de groep onder andere een goede oogarts. “Ik vind het vooral fijn om te weten dat er nog meer Nederlanders in Hamburg zitten. Dat zorgt toch een beetje voor dat saamhorigheidsgevoel.”
Hemel
Nyassa voelt zich nog altijd erg Nederlands. Wel verspreekt ze zich soms een beetje. De supermarkt en Surinaamse eettentjes mist ze het meest. “Als ik in Nederland de Albert Heijn binnenloop, dan voelt het alsof ik in de hemel ben. In Nederland heb je bijvoorbeeld suikerbrood en veel verschillende soorten chips, Calvé pindakaas en lekkere dropjes. Dat is hier gewoon níet hetzelfde. Ik vind het ook fijn dat je in Nederland gesneden groenten kan kopen. Daarnaast mis ik lekker Surinaams eten. Of de mayonaise bij de Mcdonalds, hier hebben ze een andere mayonaise!”, lacht ze.
Een tijd lang zag Alberta Hamburg als haar thuis waar ze voor altijd zou kunnen blijven. Intussen denkt ze er anders over. De komende 2 jaar blijft ze nog in Hamburg, maar volgend jaar wil ze 3 maanden naar New York. “Ik vind het geweldig om er te zijn en denk erover nog auditie te doen.” Nederland zal ze regelmatig blijven bezoeken. “Mijn familie is daar ook nog en die mis ik af en toe wel. Naarmate je ouder wordt, realiseer je je wat meer waarde heeft en dat het belangrijker is dat je bij je familie bent. Dat maakt het volgen van je carrière soms heel moeilijk.”
