Actievoerder Florian Rister van het Deutscher Hanfverband, een groepering die zich inzet voor de legalisering van wiet in Duitsland, ziet Nederland vooral als groot voorbeeld. Toch denkt hij dat de Hollandse overheid in de toekomst nog iets van zijn land kan leren. “In de Duitse ‘wiet als medicijn’-wet wordt waarschijnlijk vastgelegd dat de zorgverzekeraars cannabis, wanneer het als medicijn wordt benut, moeten vergoeden.” In Nederland is dit nog niet het geval.
Drugsruimte
Tevreden loopt hij voor de arts de deur uit, de van origine Letse Eugene. In een kamertje in een bouwkeet nabij Kottbusser Tor in Berlijn heeft hij net zijn dagelijkse dosis drugs ingespoten. In deze geïmproviseerde drugsgebruikersruimte – het originele pand wordt verbouwd – krijgen verslaafden ondersteuning van hulpverleners.
Die hulp is er in eerste instantie op gericht om verspreiding van ziektes zoals hepatitis te voorkomen. Zo ontving Eugene een schone naald om zijn shot mee te plaatsen en werd zijn arm eerst ontsmet voordat hij de spuit kon zetten om het middel in zijn bloedvaten te brengen.
De verslaafden die de drugskamer – een speciale ruimte waar zwaarverslaafden onder toezicht drugs tot zich kunnen nemen – gebruiken zijn niet bang dat er opeens agenten binnen komen stormen. “We hebben duidelijke afspraken met de politie gemaakt om dat soort situaties te voorkomen”, verklaart Astrid Leicht, bedrijfsleider van Fixpunkt, de organisatie achter verschillende Duitse drugshulphuizen.
Het is daarom niet verbazingwekkend dat Eugene zonder blikken of blozen en met luide stem vraagt: “Ah je komt uit Holland, daar hebben ze goed spul. Heb je wat bij je?” De bedrijfsleider legt uit dat de verslaafden die de ruimte bezoeken hun eigen middelen moeten meenemen. “Wij bieden alleen gedesinfecteerd materiaal, medische hulp en een luisterend oor.”
Nauwe contacten met Nederland
Leicht vertelt dat ze nauw contact onderhoudt met Stichting de Regenboog in Amsterdam. Met enige jaloezie kijkt zij weleens naar de Nederlandse drugshulp. “Hoewel de trend in drugsgebruik in Duitsland en Nederland redelijk gelijk opgaat, zijn jullie al veel verder wanneer het gaat om de preventie van ziekteverspreiding onder verslaafden.”
Daarentegen is ze niet alleen maar positief over het Nederlandse systeem. Zo stelt ze dat Nederlanders veel te conservatief zijn, omdat we vast blijven houden aan een systeem waarin veel dingen gewoon legaal zijn. “Daardoor heeft Nederland een soort ‘vrije zone’ imago ontwikkeld in Europa. Daar mag best verandering in komen; het wordt tijd dat de overheid stevigere grenzen gaat trekken.”
[iframe width=”800″ height=”1587″ frameborder=”0″ scrolling=”no” style=”overflow-y:hidden;” src=”https://magic.piktochart.com/embed/15009086-new-piktochart”]
Taboethema
Iemand die dit een bespottelijk argument vindt, is actievoerder Rister. “Nederland loopt niet achter, maar juist mijlenver voorop.” Hij zou graag zien dat zijn overheid de verkoop van cannabis ook reguleerde, zodat het niet meer allemaal zo in het geniep plaatsvindt. “Wie aan drugs wil komen, komt er toch wel aan. Om de situatie veiliger te maken, kun je er als overheid beter voor zorgen dat je meer zicht op de markt hebt.”
Dat drugsgebruik in Nederland een thema is waar geen taboe meer op ligt, blijkt volgens Paul Jansen, projectleider bij Afkickkliniekwijzer onder andere uit het gegeven dat drugsvoorlichting een diepgeworteld onderdeel is van het onderwijscurriculum. “Wij krijgen heel veel mailtjes met vragen van middelbare scholieren uit het hele land. Zij zijn allemaal bezig met een werkstuk over drugs en de gevolgen van drugs.”
Volgens actievoerder Rister heeft die open houding rondom het thema drugsgebruik zich in Duitsland pas de laatste jaren flink ontwikkeld. Hij reflecteert dat de situatie er 5 jaar geleden heel anders uitzag; “Toen was het echt een onderwerp met een negatieve lading. In de media zag je alleen maar berichten die gingen over de gevaren van het gebruik en binnen de politiek was het een taboethema.”
Cannabis als medicijn inslaan over de grens
Door de discussie rondom het ontwerp van een wet die het gebruik van cannabis als medicijn legaliseert, is daar verandering ingekomen. “De focus is veranderd; nu komen ook positieve aspecten van het gebruik en van legalisatie aan bod.” Rister ziet het huidige wetsontwerp daarom nu al als een grote stap vooruit.
Jansen merkt in Nederland ook dat de roep voor legalisering van cannabisgebruik steeds luider klinkt in Duitsland. “We krijgen vragen over cannabisgebruik voor medische doeleinden. Niet alleen vanwege pijnbestrijding, ook vragen over cannabisolie, een middel dat volgens sommigen kankercellen kan doden. In Nederland is dat op een enkele plek legaal verkrijgbaar. Kunnen ze iets niet vinden in eigen land, dan zie je dat mensen uitwijken naar een plek waar dat wel te vinden is. Zo komen ze bij ons terecht.”
Rister weet dat Duitsers op dit moment rond de 15 euro betalen voor een gram Nederlandse cannabis. Hij hoopt dat het wetsontwerp de prijs zal drukken, omdat ondernemers met een licentie dan legaal wiet mogen verbouwen voor medicinaal gebruik. Bovendien mogen burgers die een wietrecept hebben 2 tot 3 planten zelf verbouwen.
De Duitse actievoerder verwacht niet dat de wet ervoor zorgt dat de wietconsumptie ineens gigantisch stijgt. “Dokters mogen cannabis alleen bij 62 specifieke diagnoses voorschrijven.”
