In de rubriek Heimat vragen we met regelmaat Nederlanders die in Duitsland wonen waar ze zich echt thuis voelen. Deze week grafisch vormgever Pim Rakers (31) uit Keulen.
Nippes
Waar voel je je thuis in Keulen?
Vooral in de wijk waar ik woon, Nippes in Noord-Keulen. Niet de hipste, wel de meest kinderrijke wijk van de stad. Toen ik hier 6 jaar geleden met mijn Keulse vrouw kwam wonen, vertelde ze dat het er tien jaar daarvoor niet bepaald een goede wijk was. Vroeger fronsten mensen hun wenkbrauwen als ik vertelde waar ik woon, nu is dat helemaal niet meer zo. We hebben samen twee dochtertjes en we wonen hier met veel plezier. Ik geniet van de parkjes, de speeltuintjes, de winkels, de kroegen.
Wat is echt je lievelingsplek?
Moeilijk te zeggen, het is de combinatie van wat ik net noemde. We hebben sinds kort ook een volkstuintje. Omdat we zelf geen balkon en tuin hebben vind ik het belangrijk voor onze kinderen. Daar kunnen we natuurlijk lekker grillen, als echte Duitsers.
Welke plek geef je Nederlanders mee als Geheimtipp?
Het Belgisches Viertel is heel hip. Veel leuke restaurantjes, boetiekjes, cafeetjes. Het leuke is dat je daar gewoon tussen de Keulenaren loopt. Die tref je in het centrum veel minder.
Kom je zelf nog in het centrum?
Nee, eigenlijk niet. Toch blijft de Keulse dom altijd weer indrukwekkend als je hem ziet. Ik vind het steeds een apart momentje als je terugrijdt naar Keulen en die torenspitsen aan de horizon ziet. Dat voelt echt als thuiskomen.
Fietsen is hier niet normaal
Je bent voor de liefde naar Duitsland gekomen. Liefde maakt blind, zegt men wel. Dan krijg je Duitsland automatisch er bij.
En toch vond ik dat een leuke verrassing. Ik studeerde in Enschede aan de kunstacademie, daar heb ik mijn vrouw ook leren kennen. In Enschede studeren sowieso heel veel Duitsers, dus ik was er al een beetje aan gewend.
Op twitter zie ik je wel eens je hart luchten over de autorijdende Duitser.
Ja, die hebben nog veel te leren als het om opletten op fietsers gaat. Dat ligt natuurlijk ook aan de infrastructuur. Maar ik ben natuurlijk verwend omdat ik opgegroeid ben in Nederland waar de voorzieningen heel goed zijn. Zo gedraag ik me ook in het Duitse verkeer, waar men niet gewend is dat een fietser een plekje opeist op de weg.
Duitsers kunnen toch ook wel fietsen?
Fietsen is hier niet normaal. Voor mij wel. Net zoals ik schoenen heb om te lopen, heb ik ook een fiets om vooruit te komen. Duitsers zien het meer als een sport. Als ik hier met mijn bakfiets met de kinderen onderweg ben, word ik nog altijd nagekeken. Ook de collega’s op mijn werk vinden het ook maar raar. Dan beginnen ze nadelen op te noemen. ‘Maar het regent toch altijd?’ Toen ben ik maar eens – heel Duits – gaan bijhouden hoe vaak het nu echt heeft geregend. Ik kom uit rond de 10%, dus het valt wel mee.
Net Nederlanders
Je vertelde me dat Keulenaren niet zo Duits zijn, leg uit.
Ik vind ze relaxter, best open. Soms zijn de contacten daardoor ook wel wat oppervlakkig. Hier geldt het Rheinische Grundgesetz niet alleen tijdens carnaval, maar het hele jaar door: Et kütt wie et kütt (het komt zoals het komt) en Et hätt noch emmer joot jejange (het is nog altijd goed gegaan).
Dat klinkt inderdaad behoorlijk Nederlands.
Ja, heel pragmatisch en open. Zoals in Nederland de Friezen en Groningers als stijfkoppen gelden, vindt men hier ook de Noord-Duitsers stugger en moeilijker. Ik denk dat het hele Rheinland meer relaxter is. Van die Keulse mentaliteit ben ik gaan houden.
Kölsch is echt het stokpaardje van de Keulenaren.
Wat is die Keulse mentaliteit?
Keulenaren zijn erg trots op de stad en hebben bijzonder romantisch zelfbeeld. Ze schamen zich er niet voor om met shirtjes, petjes en stickers te lopen om hun liefde voor Keulen uit te dragen. Terwijl er genoeg is aan te merken op de stad.
Vertel?
Een ingestort stadsarchief, de opera die maar niet afkomt net als de Noord-Zuidlijn. En toch vind ik die trots mooi. Ook al ben je geen Keulenaar, je hoort er toch meteen bij. Dat is in andere steden wel anders. In Amsterdam krijg je van de ‘echte’ Amsterdammers tot in lengte van dagen te horen dat je ‘van buiten’ komt.
Heeft ‘de jaarwisseling’ nog invloed op die trots?
Ja, dat heeft een enorm negatieve impact gehad waar veel mensen hun ongenoegen over hebben geuit.
Je hoort er bij in Keulen
Nederlanders zeggen vaak dat ze creatiever zijn dan Duitsers, ben je daarom ook aangenomen?
Ik denk ik om die platte reden wel op gesprek mocht komen. Bleek dat mijn baas ook nog eens een zwak voor Nederlanders had. Maar uiteindelijk maken Duitsers net zo goed hele mooie dingen.
Je woont nu zes jaar in Keulen, welke Duitse gewoonte heb je overgenomen?
Ik snap niet meer waarom ik ooit mijn boterhammetjes smeerde voor de lunch. Duitsers eten warm tussen de middag, dat vind ik eigenlijk wel prettig. Of dat je hier gerust ’s middags al een biertje kan pakken. Kan in Nederland echt niet. Sowieso is de biercultuur hier bijzonder.
Vertel?
Ja, Kölsch natuurlijk. Het Keulse bier is echt een stokpaardje van de Keulenaren. De oude brouwerijen, de kroegen, de obers met hun speciale kostuum van een schort, overhemd en het blauwe wollen vest erover heen. Je krijgt het bier in die kleine glaasjes en er staat ongevraagd weer een nieuwe voor je klaar. De omgangstoon in de kroeg is ook een beetje ruppig, bars of nors. Een buitenstaander kan dat snel negatief opvatten, terwijl het eigenlijk heel positief is. Ze accepteren je meteen als een van hen.
Heimat
Waar voel jij je thuis in Duitsland? Mail: redactie@duitslandnieuws.nl
