“Zo! Dus jij gaat ons een interview met premier Rutte bezorgen!“ De hoofdredacteur van de Rheinische Post, die even vanuit Düsseldorf over is om ‘zijn’ parlementaire redactie in Berlijn te bezoeken, zeilt bulderend mijn kantoor binnen. Hij slaat me nog net niet op mijn schouder, lacht nog eens hard en voor ik het weet, is hij alweer verdwenen.
Twee weken eerder. Maandag, tien over negen. Mijn eerste werkdag in Berlijn. Ik ben amper gearriveerd op de redactie of de chef legt de vraag al op tafel: of ik een interview met premier Rutte kan regelen voor de krant. Want ik moet begrijpen dat dat wel heel mooi zou zijn, voor de ‘Regionalzeitung‘ van Noordrijn-Westfalen, die natuurlijk erg op Nederland gericht is. En wist ik al dat de krant, met alle partnerkranten, wel een miljoen lezers heeft? Een uitgelezen kans dus voor Rutte om zijn verhaal te doen, nietwaar?
Mark my words
Nog twee weken eerder. Taalcursus in Limburg. Een van de Duitse journalisten die straks in Nederland gaat werken, gniffelt als hij hoort dat ik op de parlementaire redactie van zijn krant terecht komt. “Mark my words”, lacht hij. “Ze willen een interview met Mark Rutte. Niks meer en niks minder.“
Drie weken geleden. De chef is veertien dagen ziek geweest, maar zet haar eerste voorzichtige stappen weer op de redactie. Haar allereerste vraag aan mij: “Wanneer kunnen we Rutte interviewen?“ Ik besluit dat het hoog tijd wordt om duidelijk te maken dat ik niet verwacht dat dat gaat gebeuren.
Probeer nog maar eens
Want mijn drie mails aan de RVD, die de persafspraken voor Rutte maakt, leverden tot nu toe niets op. De aardige voorlichter die ik toen maar eens opbelde, geeft me weer hetzelfde mailadres, om mijn verzoek nogmaals naartoe te sturen. Of ik dan wel iets zou horen, kan ze me niet zeggen. Mijn Haagse collega’s in Nederland lachen me nog net niet uit als ik vraag hoe ik het dan het beste kan proberen en wensen me veel succes. Ik kan ze geen ongelijk geven.
Ik besluit eens bij mijn collega’s te vragen hoe vaak de krant eigenlijk al een interview met Bundeskanzlerin Merkel had gehad. Niet heel regelmatig, was het antwoord. Maar Duitsland is ook groot en Merkel druk. Op mijn antwoord dat Rutte ook best veel te doen heeft en ook lang niet alle Nederlandse media te woord staat, laat staan Duitse, krijg ik te horen dat ik het trotzdem nog maar eens moest proberen. Had ik zijn persvoorlichter al opgebeld? En had ik wel gezegd dat de krant wel een miljoen lezers heeft?
Dan Timmermans maar
En mocht het nou echt echt echt niet lukken met Rutte, dan kan ik natuurlijk ook Frans Timmermans interviewen. Of Bert Koenders, in uiterst geval van nood. Een minister van Buitenlandse Zaken staat immers ook best mooi in de krant. Toch?
De persvoorlichter van Frans Timmermans heeft inmiddels laten weten te kijken of hij een gaatje in de agenda heeft.
Hannover Messe
Nog geen uur nadat ik bovenstaande tekst schreef, kwam er een persbericht binnen van de RVD waarin stond dat Rutte op maandag 25 april de Hannover Messe zou bezoeken, de grootste technologiebeurs ter wereld. In het kader van ‘wie niet waagt die niet wint‘, belde ik de persvoorlichtster en vroeg of de premier dan wellicht eventjes tijd zou hebben voor een interview met een Duitse krant met wel een miljoen lezers.
Ik verwachtte in mijn gezicht uitgelachen te worden, want Rutte was vast veel te druk met alle elektrische auto’s, Hollandse ondernemers en begaafde TU-studenten om met mij te praten. Maar niks van dit alles. Ik kreeg maar liefst vijf hele minuten voor een interview onder vier ogen. Alleen hij en ik (en de persvoorlichtster) en het opnameapparaat.
Ik kon het bijna niet geloven. Mijn collega’s wel: “Zie je, de aanhouder wint altijd!”, glunderde de chef. En ach, zo is het uiteindelijk ook.
Mijn interview met Rutte “Europa soll sich nicht in alles einmischen” stond op Koningsdag op de voorkant van het buitenlandkatern. En hoe het ook nog bijna mis ging, kun je lezen op www.neeltjehuirne.nl
Neeltje Huirne is in Nederland redacteur voor het radioprogramma Met het Oog op Morgen en werkt als freelance journalist voor diverse magazines. In Duitsland werkt ze tijdelijk op de parlementaire redactie van de Rheinische Post in Berlijn.
Het Journalistenstipendium Duitsland-Nederland (JDN, Den Haag) nodigt samen met de Internationale Journalisten-Programme (IJP, Berlijn) Nederlandse journalisten uit om twee maanden bij een Duits medium te werken. Diverse deelnemers bloggen over hun ervaringen in Duitsland.
