Ga naar inhoud

Renee van Bavel zingt Nederlandse liedjes voor Duitsers

In Kaaskoppen delen Nederlanders hun ervaringen met zakendoen in Duitsland. Renee van Bavel wilde na vele optredens in Nederland en België meer, dus ging ze haar geluk beproeven in Duitsland. Inmiddels wordt ze zelf voor shows gevraagd. "Ik merk dat mijn naam ergens rondzoemt."

Kaaskoppen is de wekelijkse rubriek van Duitslandnieuws waarin ondernemende Nederlanders en Duitsers hun ervaringen over de handelsrelatie delen. We vragen hoe zij hun weg vinden over de grens.

Deze week Renee van Bavel (34). De muzikante vertrok bijna vier jaar geleden naar Berlijn om haar markt te vergroten. Het begon met het vertalen van een van haar liedjes naar het Duits. In de tussentijd heeft ze er tientallen optredens opzitten en financierde ze haar Duitstalige ep met een crowdfundingactie.

Waarom ben je naar Duitsland gegaan?

Ik trad eerst vooral veel op in Nederland en België en wilde het ook in Duitsland uitproberen. Duitsland is daarnaast natuurlijk een grotere markt en daarbij vind ik Berlijn een hele fijne stad.

Is het als zangeres lastig om aan werk te komen?

Nou, ik heb in het begin hard moeten werken. Dat heb ik dan ook gedaan. Inmiddels word ik voor concerten gevraagd. Ik merk dat mijn naam ergens rondzoemt.

Maar hoe heb je dat dan gedaan?

Ik heb een lied naar het Duits vertaald en ben er mee naar Berlijn gegaan. Daarmee ben ik op verschillende open podia in de stad gaan spelen. Alle aanvragen die daaruit kwamen, heb ik met beide handen aangepakt om een publiek op te bouwen en stapje voor stapje is dat gelukt.

Gedraagt een Duits publiek zich op een andere manier?

Duitsers trekken melancholie beter. Ze zeggen wel eens dat Duitsland het land van dichters en denkers is en dat is ook wel zo. Ook is de spanningsboog anders. Hier heb je wel eens avonden waar vijf schrijvers achter elkaar uit hun eigen boeken voorlezen. Dat duurt dan niet te lang en is niet saai, maar juist spannend.

Dat vind je een leuke eigenschap. Hoe Duits ben je geworden?

Nou iets anders wat me opvalt is de Duitse hoffelijkheid. Elkaar met ‘u’ en ‘mevrouw en meneer’ aanspreken is iets wat we in Nederland verleerd zijn. Dat mag wat mij betreft wel iets meer terug. En bijvoorbeeld wachten bij rood licht op straat nemen ze hier vrij strikt. Nederlanders lopen haast standaard door rood. Ik merk dat ik er echt aan moest wennen om niet meer altijd door rood te lopen, maar ik ben er meer op gaan letten. Want, ik krijg het niet voor elkaar wanneer ik op weg naar huis door Prenzlauer Berg bij een stoplicht sta naast een moeder met 3 kinderen die wachten op het groen, om dan als de vrolijke Hollander dwars door rood te lopen.

Maar is er dan niks op Duitsers aan te merken?

Jawel, fietsen hebben ze nog niet helemaal goed begrepen. Een helm op tijdens fietsen vind ik maar overdreven.

Find this content useful? Share it with your friends!

Artikel door:
Avatar foto