Laat ik thuis beginnen. Op 4 december besloot onze Bondsdag dat het Duitse leger militair actief wordt tegen de barbaren van IS. Aan deze baanbrekende beslissing ging een eindeloze reeks van fatsoensdiscussies vooraf. Onder de noemer ‘dat nooit meer’ hebben we sinds 1945 militair geen uitwedstrijd meer gespeeld. Wel betaalden we rekeningen van vredesmissies, leverden ondersteuning en verzorgden logistiek. Door politiek correcte bril bezien waren we militair niet betrokken, dus geen strijdende partij.
Ook uit onze naam
Onzin natuurlijk, want wie betaalt die bepaalt. Of geloof je in de formele positie dat we miljarden stopten in talloze missies, zonder dat we invloed hadden op wat er gebeurde? Denk je werkelijk dat we dat aan de Amerikanen hebben gelaten? Of aan de Fransen? De Fransen! Laat me niet lachen. Achter de schermen waren we gewoon de baas over ons deel van de vredesmissies en daarmee vielen de doden al die jaren ook uit onze naam, ongeacht welk land de trekker overhaalde.
Daar hoeven we ons niet voor te schamen. Economisch is Duitsland de grootste macht van Europa. We zijn veel groter dan Rusland en het Verenigd Koninkrijk en anderhalf keer Frankrijk. Met onze wapenindustrie komen we wereldwijd in de top drie en kwalitatief staan we eenzaam bovenaan. Duitsland is een wereldmacht en daar horen verantwoordelijkheden bij waar we niet voor weg hoeven te lopen. We hebben genoeg te verliezen.
Politieke correctheid
In Nederland zit de slavernij in de weg. Daarin gaan jullie verder dan wij, want die politieke correctheid verziekt een gezellig kinderfeest. Jullie laten over je heen lopen door mensen die een moderne traditie van saamhorigheid afrekenen op de startsituatie van ruim 500 jaar geleden. Het is een wonder dat de christelijke kerk en het Koningshuis nog bestaan. Waarom stroopwafel-, kaas- en regenboogpieten? De held van het feest is Zwarte Piet en kinderen willen niets liever dan op 5 december met een zwart geschminkte toet de straat op.
Laat die tegenstanders van Zwarte Piet de discussie voeren over de cadeautjes die de Goedheiligman in zijn zak heeft, want de meeste daarvan worden in de derde wereld onder erbarmelijke omstandigheden gemaakt door moderne minderjarige slaven. Het is productiever dat die belangengroep zich daar op richt.
Ruprecht
Onze Nikolaus-traditie is ook een prima inspiratiebron voor een pressiegroep. De bisschop trekt op zes december te voet door het land, daarbij vergezeld door de Germaanse Knecht Ruprecht (Noord- en Midden-Duitsland, Klaubauf uit Beieren, of Krampus uit de Alpen).
Ondanks die afkomst, wordt deze knecht afgebeeld in een donker gewaad, met lange zwarte baard en licht getinte huid. Hij heeft veel weg van zo’n sneu IS-figuur. Nikolaus heeft één cadeautje voor brave kinderen en de beul Ruprecht is er voor het stoute kroost.
Zo’n ‘herstelbetalingen-pressiegroep’ moet kunnen uitleggen dat wij onze jongeren decennia lang bewust anti-IS hebben opgevoed, met bommen op Syrië als resultaat. In plaats van het direct kaltstellen van dergelijke Vollidioten, zouden wij ook met ze in gesprek gaan en eindeloos om de hete brij heen draaien, opdat we ze vooral niet willen kwetsen met onze realiteit.
