Kaaskoppen is de wekelijkse rubriek van Duitslandnieuws waarin ondernemende Nederlanders en Duitsers hun ervaringen over de handelsrelatie delen. We vragen hoe zij hun weg vinden over de grens.
Deze week Floris Vlasman (48). Ooit kwam hij voor een marktonderzoek voor de bekende Franse traiteur Lenôtre naar Berlijn. De jaren ’90 in de Duitse hoofdstad bevielen hem wel en dus besloot hij voor zichzelf te beginnen. Dat was eerst een bedrijf voor filmcatering. Nu regelt hij samen met zijn vrouw Kerstin als Floris Catering het eten voor hoogwaardigheidsbekleders als, destijds koningin Beatrix, en bondskanselier Merkel.
Hoe heb je dat voor elkaar gekregen?
Lang verhaal. Mijn tijd in Duitsland begon al toen ik studeerde aan de hotelvakopleiding in Düsseldorf. Na school kwam ik in Frankrijk terecht bij Lenôtre, dat is een bekende Franse traiteur. Die had de eerste buitenlandse vestiging in het KaDeWe in Berlijn. Ik mocht daar in het Berlijn van de jaren ’90 marktonderzoek gaan doen.
En hoe was de markt?
Berlijn was de plek om te gaan starten. We waren toen sowieso al heel goed omdat de rest zo slecht was. Er was geen goed alternatief. De stad was toen nog zo authentiek, echt zoals de toeristen die de stad nu bezoeken zich voorstellen. Er waren vol op kapotte huizen, de Trabantjes tuften nog over de weg en zwervers warmden zich op bij het vuur op de hoek van de straat. Uiteindelijk is er met het onderzoek niets gedaan.
Hoezo niet?
Er was een bevriende traiteur, Paul Bocuse, die ook een winkel in KaDeWe heeft. Natuurlijk was er concurrentie, maar de baas vond het ‘politiek te gevoelig’ om er tegen aan te gaan boksen. Toen stond ik op straat.
Een flinke tegenslag.
Nou, ik had er ook bij kunnen blijven, maar Berlijn beviel me zo goed dat ik voor mezelf ben begonnen. Ik zette een bedrijf op voor filmcatering. Ik had nog dreadlocks en kookte met een houten pollepel in een keuken in een gehuurde vrachtwagen. Mijn visitekaartjes printte ik bij een automaat op Alexanderplatz. Heel slecht gedrukt, lekker schots en scheef. In de woning van mij en Kerstin lagen alle plastic bekertjes die ik voor weken van tevoren inkocht. Na een klus voor televisiezender ZDF ging het heel snel. Nu hebben wij bondskanselier Merkel, Karl Lagerfeld en het Nederlands Koninklijk Huis gehad.
Wat is het verschil tussen Nederlandse en Duitse gasten?
Duitsers vinden traditie belangrijker. Je hebt respect, bent correct. In Nederland bespreken we onder het genot van een blokje kaas en een borrel en besluiten met we een handje klap. We willen Rolls Royce, maar Golf betalen. Ook zijn Nederlanders eerder geneigd om ergens op terug te komen.
Hoe bedoel je?
Nederlanders lezen contracten amper door terwijl een Duitsers kan bakkeleien over artikel 6, lid 3 en die zegt dan: Maar dat staat zo geschreven. Dat hebben we zo afgesproken.
Wat doet een Nederlander beter?
Als er problemen zijn en gaat helemaal verkeerd dan doen Duitsers het de volgende keer gewoon op dezelfde manier. Nederlanders zijn dan in staat om een bochtje te nemen. Ze zijn geestelijk wat flexibeler en makkelijker. Als een Duitser zijn uren op moet schrijven, zal ie er gerust 1 uur een kwartier van maken. Een Nederlander maakt er anderhalf uur van.
Wat willen Duitsers eten?
Het verschilt wel per generatie, maar over het algemeen is ‘wie bei Mutter‘ in trek. Gewoon een bord vol Hausmanskost waarna je ook echt vol zit. Ze willen geen bord met kleine dingetjes en hier en daar een toefje van een saus waarbij je na afloop nog maar een pizza gaat halen omdat je nog niet genoeg gegeten hebt.
Hoe zien zij onze keuken?
Nou, vanuit Duits oog kennen ze Frau Antje van de haring en een frikandel, maar ze hebben er niet per se een hoge pet van op. Het is ook jammer genoeg veel junkfood waar we om bekend staan.
Daar doe jij niet aan?
Jawel. Ook ik serveer wel eens een Currywurst, maar dan is het papieren bakje van porselein en het kerriepoeder bladgoud.
