Mijn zoon studeert over enkele jaren af en gaat z’n reis in z’n carrière beginnen. Hij zal z’n eerste successen in zijn loopbaan behalen en daar trots op zijn. Fantastisch als zich dat allemaal ontwikkelt op de manier zoals hij zich dat voorstelt. Maar wat gaat-ie eigenlijk verdienen?
Krom
In Duitsland is het gesteggel over minimumsalarissen nog steeds niet afgerond en trouwens hoe zit dat überhaupt met al die werklozen? En wat te denken van de waarde van de pensioenen als de beleggingen in waarde blijven dalen? En de toenemende vergrijzing? Hmm. Het klopt toch niet?
Jongeren kunnen nauwelijks een baan vinden, ouderen zijn te duur, als je 45 of ouder bent kom je niet meer aan de bak na ontslag en werkgevers kunnen geen gekwalificeerd personeel vinden terwijl de mens ouder wordt en langer moet doorwerken. Ik ben geen deskundige en weet er te weinig van, maar ik voel dat er iets ‘kroms’ is aan dit fenomeen.
Te simpel?
Volgens mij kun je het eenvoudig oplossen: ouderen geef je een ‘doorwerkgarantie’ maar ze gaan 15% minder verdienen. Dat geld stop je in de pensioenfondsen zodat de jongeren er van nu wat aan hebben voor later. Tegelijk worden de ziektekosten- en sociale verzekeringspremies voor werkgevers verlaagd zodat het voor hen aantrekkelijker is jongeren aan te nemen. Die kunnen op hun beurt dan weer wat van de oudere leren zonder dat het wiel opnieuw moet worden uitgevonden. En daarmee kan een onderneming haar concurrentiekracht behouden.
Het zal te simplistisch zijn, maar volgens mij kun je als je het in de bredere context plaatst, veel eenvoudiger tot een oplossing komen. Of ben ik nu te positief aan het denken en ‘niet realistisch’? Soms lijkt het wel alsof realisme alleen maar negatief kan zijn…. en van dat idee moeten we af.
Servus,
Uw Ursula W.
