Voor Elsevier sprak Bertus Bouwman met CDU-Bondsdaglid Jens Spahn (35).
- Lees hier het artikel in Elsevier via Blendle (€0,15) »
Spahn maakte naam als woordvoerder gezondheid, de jonge rebel die zichzelf in het presidium van de CDU wist te laten verkiezen. Naast zijn voorzitterschap van de Nederland-groep in de Bondsdag is hij sinds begin juli parlementair staatssecretaris op het ministerie van Financiën bij Wolfgang Schäuble. Een functie als onderminister die alleen door parlementariërs wordt ingevuld. Hij is verantwoordelijk voor vragen over de begroting.
Opvallend is dat hij regelmatig tegen de partijlijn durft in te gaan. Binnen de CDU valt hij op als voorstander van het openstellen van het huwelijk voor homo’s. Minister Wolfgang Schäuble noemde hem één van de meest strijdlustige partijleden:
“Hij kan bij velen flink op de zenuwen werken, maar daar houd ik van.”
Lang niet alle vragen en antwoorden pasten in het artikel voor Elsevier, daarom bij Duitslandnieuws het gehele interview met Jens Spahn.
Duitsland krijgt veel kritiek over zich heen rond de Griekenland-crisis. Is Duitsland te machtig geworden?
Het gaat niet zozeer om macht, eerder om verantwoordelijkheid. En als economisch sterke locomotief midden in het verenigde Europa krijgen we meer verantwoordelijkheid in Europa en de wereld dan de laatste decennia. Of het nu gaat om Oekraïne, de onderhandelingen in Irak, het opnemen van vluchtelingen of het redden van de euro.
Is het moeilijk voor Duitsland om een leidende rol in Europa te nemen?
Als je je verantwoordelijkheid neemt, dan loop je ook het risico om moeilijke compromissen te sluiten. Dat hebben we nu bij de onderhandelingen met Griekenland gemerkt. Aan die nieuwe rol moeten veel Duitsers nog wennen. Ons simpelweg onschuldig overal buiten houden kan niet meer. Want ook veel andere landen vestigen hun hoop op een sterkere rol voor Duitsland. Beslissend daarbij is of er acceptatie is voor deze rol in binnen- en buitenland. Dat we verbonden blijven binnen de Europese gemeenschap en binnen de regels van de eurolidstaten. Daaruit komt ook een deel van onze kracht. En we moeten er altijd in het bijzonder voor zorgen dat de Duits-Franse motor blijft draaien.
Hoeveel invloed heeft de Duitse geschiedenis op de huidige politiek?
Duitsland heeft in de vorige eeuw de wereld verschrikkelijk veel leed toegebracht. Dat verplicht ons tot ingetogen en terughoudend handelen. Ik denk dat Duitsland zichzelf nu 25 jaar na de val van de Muur opnieuw aan het uitvinden is. Dat is een moeizaam maar noodzakelijk proces, waarbij ook de Duitsers hun nieuwe rol moeten leren aannemen. Duitse soldaten zijn ooit oorlogen begonnen, vandaag dragen ze op veel plekken in de wereld bij aan vrede en veiligheid. Zonder dat we onze geschiedenis vergeten mogen we daar trots op zijn.
Spahn met zijn partner Daniel Funke bij het Aidsgala in Berlijn afgelopen winter.
Heeft de Griekenland-crisis de rol van Duitsland ook veranderd?
De vraag of we Griekenland ondanks de teleurstellende ervaringen van de afgelopen maanden met een nieuw pakket nog een nieuwe kans geven of niet, is niet enkel een economische of financiële vraag. Daar gaan velen in het Duitse debat wat mij betreft te kort door de bocht. Het gaat om de cohesie van Europa. Een oplossing of compromis mag niet alleen door Duitsland van tafel worden geveegd, dat zou een rampzalig signaal zijn. Tegelijkertijd zijn Europa en de eurozone gebonden aan rechten en plichten. Dat functioneert alleen wanneer er een bodem voor vertrouwen is. De Griekse regering heeft dat met hun houding bijna allemaal verspeeld. Dat maakt het er niet makkelijker op om voor ons als politiek bij de Duitse bevolking om toestemming voor extra hulp te vragen. We moeten nu stap voor stap een nieuw vertrouwen opbouwen. Dat is niet alleen goed, maar noodzakelijk. Anders komt er nooit een solide oplossing.
Hoe is de band van Duitsland met Nederland?
Duitsland en Nederland werken al decennialang nauw samen en kunnen op elkaar aan. Ik kom zelf uit de grensregio met Nederland, daar zijn ontzettend veel vanzelfsprekende vriendschappen gegroeid. En ook bij de onderhandelingen met Griekenland hebben we veel dingen hetzelfde ingeschat. Rutte en Merkel, Dijsselbloem en Schäuble stemmen hun standpunten steeds heel nauw met elkaar af.
In Griekenland wijzen veel mensen met een beschuldigende vinger naar Duitsland. Hebben ze niet een klein beetje gelijk?
Griekenland was tot eind vorig jaar op de goede weg. De economie begin sterk te groeien, de werkloosheid daalde, de inkomsten stegen. Toen ging het begin dit jaar met de nieuwe regering razendsnel bergafwaarts, omdat de indruk werd gewekt dat Griekenland ook zonder eigen inspanningen er bovenop zou kunnen komen. Deze illusie is de afgelopen weken gebotst op de realiteit, dat is wat velen pijn doet. We willen helpen en een extra pakket van 80 miljard euro is enorm. Dat gaat alleen met de wil van de Grieken om te hervormen. Precies daar wijst Wolfgang Schäuble weer op, ook wanneer velen dat niet willen horen. Maar het blijft de waarheid. Bij die waarheid hoort trouwens ook dat het het Griekse volk is dat het meeste onder deze crisis lijdt. Hen willen we helpen.
Is Duitsland te hard voor de Grieken?
De Duitse politiek noch de bevolking hebben een ondoordachte mening over de Griekenland-crisis opgebouwd. Ik vind het indrukwekkend om te zien met hoeveel passie in de Duitse Bondsdag en daarbuiten worstelend naar oplossingen voor Europa wordt gezocht. Ja, de eisen voor het derde hulppakket zijn hoog, maar het is geen pure bezuinigingsdictatuur, maar we bieden de Grieken de ontwikkeling aan voor een compleet nieuw verdienmodel, op basis van eerlijke hervormingen aan. We willen dat Griekenland een goede toekomst heeft. Of dat gaat lukken hangt er ook van af of de Grieken het zelf willen.
Jens Spahn – hier met CDU-fractieleider Volker Kauder in de Bondsdag – geldt als één van de kroonprinsen binnen zijn partij.
De bekende econoom Thomas Piketty eist van Duitsland meer mededogen omdat na de twee Wereldoorlogen ook schulden aan de Duitsers zijn kwijtgescholden.
Historische vergelijkingen gaan meestal mank en bemoeilijken het vinden van een compromis. Dat geldt ook hier.
Wat is uw missie als Parlamentarischer Staatssekretär op Financiën?
Sinds ik twintig jaar geleden lid werd van de CDU-jongeren, de Junge Union, heb ik er altijd voor gevochten dat we eens een einde maken aan nieuwe schulden maken zoals het al tientallen jaren gaat. Nadat we eind 2014 eindelijk eens een nationale begroting zonder nieuwe schulden konden opstellen, wil ik dat succes verdedigen. Daarvoor is geen betere plek te vinden dan het ministerie van Financiën.
Hoe is het om als nieuweling binnen te komen terwijl de Griekenland-crisis in alle hevigheid is losgebarsten?
De eerste weken waren al zeer spannend en uitdagend tegelijk. Je hebt geen proeftijd in tijden van crisis. Tegelijkertijd hoor ik bij de jongere generatie Europeanen. We houden van Europa en waarderen onze vrijheden, maar we willen daarbij ook meer realisme en eerlijkheid. Daadwerkelijk problemen benoemen en ze niet pathetisch toedekken. Anders verliezen we de mensen voor Europa.
Duitslandnieuws over politiek
- Meerderheid Duitsers wil invoering helmplicht voor fietsers »
- Hoe Angela Merkel haar machtsspel totaal anders speelt dan haar voorgangers »
- Duitse verkeersminister: ‘Brussel mag zich niet bemoeien met ons tolvignet’ »
- 7 Redenen waarom de eurokritische partij AfD uit elkaar valt »
- Scheurtjes in SPD-bolwerk Bremen, opluchting bij FDP en AfD »
