Ook in de eurozone wil men vandaag tijdens de ECB-vergadering terugkeren naar de dagelijkse (wan)orde. De Griekse problemen zijn opgelost, er is geen fundamentele crisis van de monetaire unie en de ECB geeft met haar kwantitatieve versoepeling (QE) de economie alleen nog een kleine steun in de rug die nodig is voor bloeiende landschappen. Of niet?
Hoop
De recente maatregelen in de eurozone staan – net zoals bij Hertha – vooral in het teken van ‘hoop’. Het Griekse compromis heeft enkele maanden, misschien slechts weken, tijd gekocht. Het is afwachten of de indrukwekkende, maar liefst zes pagina’s lange hervormingslijst ook echt serieus is bedoeld en wordt omgezet in daden. Het is ook de vraag of de Griekse regering in eigen land voldoende steun vindt voor de hervormingen en niet zelf implodeert.
Hoe dan ook, feit blijft dat de Griekse schulden nog steeds onhoudbaar zijn. De gekochte tijd kan dus maar één doel hebben: nieuwe onderhandelingen over een derde reddingspakket en/of schuldenkwijtschelding. Een blik op oude uitlatingen van de Griekse minister van Financiën Varoufakis geeft weinig hoop op harmonieuze onderhandelingen.
Roy Beerens van Hertha BSC ontwijkt een tackle. Net als bij Hertha zijn er in Griekenland nog geen structurele veranderingen.
Niet al te lang geleden vergeleek Varoufakis de trojka nog met de Wehrmacht, liet hij Berlijn zijn middelvinger zien en was hij alleen tegen een Grexit omdat die volgens hem acht maanden zal duren. Is hij van mening veranderd en heeft hij nog maar vier maanden nodig?
Gebakken lucht
Terwijl het Griekse drama nog lang niet achter de rug is, werden afgelopen week ook weer de belangrijkste tekortkomingen van de monetaire unie duidelijk: het principe van solidariteit in ruil voor hervormingen knarst aan alle kanten.
Het voorstel van de Europese Commissie om de Franse regering tot 2017 te geven om het begrotingstekort weer onder de 3 procent te brengen, mag dan macro-economisch gerechtvaardigd zijn, het laat ook zien dat eerder geboekte winsten bij de crisisbestrijding – zoals het begrotingspact en de schuldenrem – sneller dan verwacht weer tussen de mottenballen zijn verdwenen. Bij Griekenland en Frankrijk is de vraag: wordt er nu echt geleverd aan het eind, of is de levering gebakken lucht?
Fatale dromen
Zo duurt zowel bij Hertha als in de eurozone de hoop het langst: ‘het komt wel goed’. Dat deze strategie soms fataal kan eindigen, weet ik als Hertha-supporter maar al te goed. Hertha is de voorbije vijf jaar namelijk al twee keer door het Bundesliga-ijs gezakt en gedegradeerd. Maar als de hoop weg is, blijven nog altijd de dromen. Van de Champions League en Olympische helden.
Carsten Brzeski, chef Volkswirt, ING-DiBa Frankfurt
Deze column verscheen in de Vlaamse krant De Tijd
Columns van Carsten Brzeski op Duitslandnieuws:
- Doormodderen is niet meer zo sexy »
- Het Grexit-spook van Merkel »
- Waarom ‘QE’ de Duitsers zo woest maakt »
- Duitsland moet niet te veel leunen op Beiers succes »
- Inkopersindex biedt hoop voor vierde kwartaal »
