Ik was sceptisch, maar mijn collega Bruno de Haas (schrijver van het boek Laat de leeuw niet in zijn hempie staan) had wel goede bronnen. Hij moest absoluut serieus genomen worden, al was het alleen maar om het feit dat hij volgens mij de slimste journalist en econoom was die destijds op de redactie rondliep. Het enige waar het Bruno aan ontbrak waren concrete bewijzen.
Grens met politiek vervaagt
Inmiddels is dat anders. Neem François Hollande die afgelopen maandag, vier dagen voor de ECB-vergadering, tegenover een groep journalisten zei dat hij allang wist dat er een groot programma zou komen voor de opkoop van staatsobligaties. Hij voegde eraan toe dat dit de Franse economie zou helpen uit het dal te klimmen.
Of neem ECB-president Mario Draghi die volgens Duitse media uitgebreid zou hebben gesproken met Angela Merkel om haar te overtuigen dat het voor Duitsland toch ook goed zou zijn als er op grote schaal obligaties worden gekocht. Voor mij duidelijke tekenen dat de scheidslijn tussen politiek en centrale bank aan het vervagen is.
De Europese Centrale Bank in Frankfurt am Main.
De vraag is natuurlijk of dat erg is. Bruno dacht van wel, ik ben nog niet zeker. Een van de risico’s is dat de ECB door de steeds grotere politieke invloed kortzichtiger beleid gaat voeren. Politici regeren nou eenmaal niet zo lang, waardoor ze het belang van korte termijn groei stellen boven dat van lange termijn stabiliteit.
Daar komt bij dat in tegenstelling tot andere centrale banken die naar zowel prijsstabiliteit als groei kijken – denk aan de Federal Reserve in de VS en de Bank of England – er in de eurozone niet één regering meekijkt over de schouder van de ECB, maar negentien, met alle intriges die daarbij horen.
Dwang of eigen wil
Het ECB-besluit afgelopen donderdag om de geldkraan wijd open te zetten, moet ook in dit licht worden gezien. Het gaat mij niet zozeer om het besluit zelf. Als een groep van topgeschoolde monetair specialisten tot dit besluit komt, moet dat worden gerespecteerd. De vraag is of de ECB dit uit eigen wil doet, of dat het hiertoe gedwongen is door de politiek.
Maurits Kuypers is macro-econoom en werkt als journalist in Berlijn.
Meer columns van Maurits Kuypers op Duitslandnieuws:
- Geen slecht begin van het jaar voor Duitsland »
- 2015 Wordt het jaar van de FDP »
- Gaat Duitsland in 2015 eindelijk investeren?
- Duitsland moet vooral geld steken in kleinere projecten »
- Duitsland zit op hete kolen »
