Een half jaar vertraging bij de aansluiting op het elektriciteitsnet en een kostenoverschrijding van 100 miljoen euro voor de consument. Het tweede commerciële offshore windmolenpark van Duitsland in de Noordzee kwam er de laatste tijd niet goed van af in de Duitse media. Maar vanaf woensdag gaan de 30 windmolens van Riffgat bij het waddeneiland Borkum eindelijk hun werk doen. Samen moeten ze 108 megawatt per jaar leveren, dat is goed voor 120.000 huishoudens.
Moeizame bouw
De weg naar vandaag is een moeizame geweest. Het laat zien dat snel even een windmolenpark op zee plaatsen niet gaat. Al voor de aanleg kwamen de eerste problemen bovendrijven. Oost-Friese vissers vreesden voor minder inkomsten omdat de kabel die naar het land loopt een groot stuk zee afzette. De rechter besliste in 2009 tweemaal in hun nadeel.
Een volgend probleem was van diplomatieke aard. Tot vandaag is het onduidelijk waar de Duits-Nederlandse grens door zee precies loopt. Volkenrechtelijk gezien staan de windmolens op onzekere grond, omdat Nederland en Duitsland het niet eens zijn over de precieze grens.
Munitie uit Tweede Wereldoorlog
Maar de grootste hindernis kreeg de Oldenburgse energie-exploitant EWE als opdrachtgever van Riffgat en partner Enova afgelopen zomer voor hun kiezen. De 30 molens van Siemens-makelij stonden startklaar, ongeveer 15 kilometer ten noord-westen van het eiland Borkum. Maar de kabel bereikte het vasteland op een paar kilometer na niet. Oorzaak, het Nederlandse kabelbedrijf Tennet stuitte bij de aanleg op enkele tonnen munitie uit de Tweede Wereldoorlog die in het water lagen.
Diesel in plaats van duurzaam
Tennet werd overladen met spot en hoon vanuit heel Duitsland voor deze vertraging. De windmolens van Riffgat werden een symbool voor de vastgelopen Energiewende. In plaats van dat ze stroom leverden, moesten de 30 molens op noodaggregaten in beweging worden gehouden. Dikke dieseldampen in plaats van schone groene stroom.
Ruzie over miljoenen
Wie de schuldige is voor de vertraging is ook niet duidelijk, Tennet en Ewe wijzen naar elkaar. “Dit was niet te voorzien”, stelt een woordvoerder van Tennet tegenover FAZ. Zestig specialisten zijn dag en nacht druk geweest met de berging van de 30 ton munitie. Die extra kosten van 100 miljoen euro komen door de planning van de windparkexploitant, en dat is EWE, zegt Tennet-baas Lex Hartman. EWE-chef Werner Brinker vindt daarentegen dat Tennet zich niet aan de afspraak heeft gehouden en bovendien te laat is begonnen met de berging van de munitie laat hij weten, eveneens in FAZ.
Uiteindelijk is het de stroomverbruiker die de rekening krijgt. EWE zegt 480 miljoen euro te zijn misgelopen door de vertraging en de extra kosten en eist een schadevergoeding van Tennet. Het Nederlandse bedrijf wijst op wettelijke bepalingen waardoor uiteindelijk dit bedrag door de consument via de stroomprijs betaald moet worden. “Zo is de wet in Duitsland”, vertelt Tennet-woordvoerder Jeroen Brouwers aan Duitslandnieuws. “Als er geen directe schuldige is aan te wijzen, dan worden de kosten in de stroomprijs mee berekend.”
Volgens de Tennet-woordvoerder blijft het conflict zonder gevolgen voor het bedrijf. “Er is door EWE wel gesproken over een schadeclaim, maar ze hebben nooit iets ingediend. Bovendien, het is nu allemaal aangesloten. Het werkt.”
